Mijn leven heeft drie jaar lang stilgelegen

“Slechts een keer heb ik aardbevingsschade gehad. Dat was na de beving van Huizinge in 2012. In de hal zat een haarscheurtje in het pleisterwerk. De NAM herstelde dat destijds. Keurig. Ze bespaarde kosten noch moeite. Daarna had ik nooit weer schade. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik hoorde dat mijn woning niet aardbevingsbestendig was en versterkt moest worden”, zegt Hugo de Groot uit Stedum.

“Ik woon in een rij met drie twee-onder-een-kapwoningen. Er moest zoveel aan gebeuren dat de Nationaal Coördinator Groningen (NCG) besloot ze te slopen en er nieuwe huizen neer te zetten. Van mij hoefde deze toestand niet. Ik woon er al veertig jaar en voel mij niet onveilig. Maar alle buren wilden wel gaan voor sloop-nieuwbouw. Dan kan je moeilijk zeggen dat je niet wilt.

In al die jaren verbouwde ik veel aan mijn huis. Naast het plaatsen van een dakkapel verlengde ik de garage, bouwde een bijkeuken en isoleerde de boel goed. Alles wat ik heb opgebouwd, raak ik door de versterking kwijt. Ja, ze zeggen wel dat je terugkrijgt wat je had, of op z’n minst gelijkwaardig aan wat je had. Maar, dat maken ze niet waar. De budgetten zijn lang niet toereikend.”

“De versterkingsboodschap was het begin van een lange en slopende tijd. Er zijn buren die nu denken: ‘Waar zijn we ooit aan begonnen?’ Als bewoners mochten we onze voorkeur aangeven voor de aannemer. Uiteindelijk besloot de NCG. Wij hadden niets te vertellen. De NCG kijkt voor het grootste deel naar de prijs in plaats van kwaliteit. Wij hadden dat liever andersom gezien. Maar er werd niet naar ons geluisterd.”  

“Voordat de sloopwerkzaamheden begonnen, kwam een projectmanager en begeleider langs om vast te leggen wat ik in en aan mijn woning had. Ik ben behoorlijk precies, dus ik had zelf al een lijst samengesteld en bijna zeshonderd foto’s gemaakt om alles nauwkeurig vast te leggen. Tijdens het gesprek met de manager bleek dat ook wel nodig.

'Je hebt vensterbanken van plastic’, zei de projectmanager. Ik: ‘Nee, dat is natuursteen, kijk maar, afdrukken van fossielen.’ Manager: ‘Oh, niet gezien. En de binnendeuren zijn van… teakfineer.’ Ik: ‘Nee, massief eiken.’ Manager: ‘Oh, nou niet gezien.’ Ik: ‘Heeft u de domoticacentrale ook gezien?’ Manager: ‘De wat? … Nou niet gezien.’ "

“Zo ging dat met alles. Van de trap tot aan de installaties op zolder. Hoe is het mogelijk, dacht ik. Maar ja, alles moet goedkoop. Dus de aannemer vliegt door je huis zonder goed te kijken en doet allerlei aannames. Toen overhandigde ik de lijst met alles wat in huis aanwezig was en wat ik aan mijn huis had aangepast. Maar die is volgens mij regelrecht de prullenbak ingegaan, want ik heb nooit teruggekregen wat ik had. En ook lang niet iets gelijkwaardigs. Ik voel me zo bedonderd.

De tranen springen mij nu weer in de ogen als ik erover praat. En dit was nog maar het begin, er gebeurde veel meer negatiefs. Te veel om op te noemen.

De aannemer leverde mijn huis in december 2022 op. Het is nu juni 2024 en ik zit nog steeds in een wisselwoning omdat er van alles aan het nieuwe huis mankeert. De warmtepomp doet het bijvoorbeeld niet. De producent nam het apparaat zelfs uit productie omdat er zoveel problemen mee zijn. Iedereen biedt je allerlei excuses aan, maar ze lossen de problemen niet op.”

“De aannemer is ondertussen klaar met mij en ik ben klaar met hen. Ze vinden mij lastig denk ik, maar ik houd gewoon mijn poot stijf en vecht voor mijn recht. Daarvoor betaal ik wel een hoge prijs. Mijn leven lag drie jaar lang grotendeels stil omdat ik bezig was met de ellende van de versterking. Ik zat bij een zangkoor en een schilderclub, maar daar had ik geen tijd meer voor. Als alles straks achter de rug is, probeer ik mijn leven weer terug te krijgen. Daarnaast heb ik heel veel geld bijgelegd om alles weer zo te krijgen, zoals ik het had. Maar het is het allemaal wel waard.

Ondertussen laat ik vakmensen mijn huis afbouwen. Binnenkort hoop ik terug te keren, als de warmtepomp tenminste weer werkt. Het zal denk ik eerst niet als mijn thuis aanvoelen en de nare nasmaak over hoe het allemaal is gegaan zal nog wel even blijven. Maar uiteindelijk heb ik er vertrouwen in dat ik weer kan genieten van mijn nieuwe huis.”