De bevingen gaan onder je huid zitten

"Al een halve eeuw lang verzamel ik werken van beginnende kunstenaars. Zelf kan ik totaal niet schilderen of iets dergelijks, maar ik heb als liefhebber wel oog voor kunst. Ik struin de kunstacademie in Groningen af, op zoek naar jong talent van wie ik kunst koop. Ik ben de tel allang kwijt, maar sinds 1972 heb ik al wel bijna vijfhonderd werken aangekocht. 

Mijn huis is zo langzamerhand een museum geworden. En als het vol is, verkoop ik weer wat werken of schenk ik ze aan musea. In totaal hebben we zo’n honderd werken geschonken aan musea zoals Boijmans Van Beuningen, het Stedelijk Museum Schiedam, het Drents Museum en het Groninger Museum. Goed voor het cv van de kunstenaar en voor mij als liefhebber is het leuk om het werk in het museum terug te zien."

"Zeven jaar geleden ben ik getrouwd met Wilma, mijn buurvrouw. Zij woont honderd meter verderop. We komen allebei uit een eerder huwelijk en vinden het prettig om ons eigen huis te houden. Ik ben ook wel iemand die zijn eigen ruimte nodig heeft. Een latrelatie werkt voor mij perfect. Bovendien woont ze hier om de hoek, dus we kunnen elkaar makkelijk even opzoeken.

Voordat Wilma en ik elkaar leerden kennen, had zij nog niet veel met kunst. Ik heb haar aangestoken, zeg maar. Heel leuk om te zien hoe zij het heeft opgepakt, het is nu echt onze gezamenlijke hobby. Dat wij onze beide huizen aanhielden, heeft nog een voordeel. Namelijk dat ik een deel van mijn kunstcollectie bij haar kon onderbrengen. Daarnaast heeft Wilma ook haar eigen kunstwerken en hangen beide woningen helemaal vol.

Wij zien het als onze taak om zorgvuldig om te gaan met de kunstwerken die hier hangen. De kunstenaars hebben er hun ziel en zaligheid in gestopt, dan is het aan ons om dat goed te conserveren."

"Om een voorbeeld te geven, als iemand binnenkomt met een rugzak, krijg ik de schrik van mijn leven en ben ik bang dat je met een onverwachte beweging een lijst van de muur stoot of kunstwerk beschadigt. Daarom vraag ik altijd iedereen die met een rugzak op binnenkomt, om die meteen af te doen. Dit zegt wel wat over hoe zorgvuldig wij met onze collectie omgaan.

Maar goed, op een rugzak heb je nog invloed, op de bevingen niet. En het schudt hier nogal vaak. Het is onze grootste nachtmerrie dat er kunst van de muur valt als het beeft. Regelmatig schrikken we ’s nachts wakker als het huis heen en weer schudt. Dan lig ik met angst en beven stilletjes in bed te luisteren of er iets van de muur valt. Godzijdank is dat nog nooit gebeurd."

"De bevingen gaan onder je huid zitten, ze zijn nog altijd angstaanjagend. Mijn vrouw en ik hebben daarom diverse veiligheidsmaatregelen genomen. Wilma slaapt in haar huis op de eerste verdieping en heeft voor de zekerheid een vluchtladder bij de balkondeur liggen. Die kan ze over de reling van het balkon hangen, zodat ze altijd een extra vluchtroute heeft als ze het huis niet meer uit kan na een zware beving. 

Wilma is ’s nachts één keer zo erg geschrokken, dat ze uit bed is gesprongen en met haar hoofd tegen de muur viel. Gelukkig is dat allemaal goed afgelopen. Sindsdien hebben we allebei altijd een felle zaklamp naast het bed liggen, zodat je je goed kan oriënteren als je in het donker wakker schrikt."

"Ook voor de kunstwerken hebben we door de jaren heen maatregelen genomen. Waar ze vroeger nog aan een spijkertje hingen, gebruiken we nu stevige schroeven of houten constructies om de werken op te hangen. Daardoor is er dus gelukkig nog nooit wat van de muur af getrild, maar het is geen garantie. 

Na de beving van Garrelsweer, zo’n drie jaar geleden, is één kunstwerk beschadigd. Het gaat om een werk van veertig lijstjes met daarin allemaal pentekeningen. Het staat symbool voor de 40-urige werkweek en vormt samen één conceptueel werk. Na de beving hangt het schots en scheef. Heel zonde vind ik dat."

"We hebben de schade gemeld bij de, toen nog, TCMG. We hadden namelijk ook weer scheuren in de muren enzo. Die zijn allemaal netjes vergoed, maar over het kunstwerk zei de deskundige: ‘Het werk is niet beschadigd, dat kan je zo weer recht hangen’. Dat vind ik heel naar om te horen, dan voel je je niet serieus genomen. Het is niet zomaar een printje dat aan de muur hangt, er zit een deel van ons leven in dat kunstwerk.

Om alles weer recht te hangen, moeten de lijstjes allemaal van de muur af en veilig worden opgeborgen. Daarna moeten ze één voor één weer aan de muur komen te hangen. Dat heb ik destijds met een laser en speciaal bevestigingsmateriaal gedaan en kost zeeën van tijd. Ik hoef geen geld voor de schade, maar stuur dan op z’n minst iemand met verstand van kunst die alles voor mij weer recht kan hangen. Daarmee erken je tenminste de schade en voel ik mij geholpen en gehoord."