Het aardbevingsdossier is een verdienmodel

Helga:

“Wij kregen onze schade vergoed, maar de buren die in hetzelfde type huis wonen met dezelfde schade, kregen een andere deskundige over de vloer en ontvingen een afwijzing. Ze kregen niks, dat snap je niet.”

Pieter:

“Dat is inderdaad raar. Niemand legt uit waarom iets gebeurt of wat het voor ons betekent. Ik maak mij niet druk om de aardbevingen, maar ik vraag mij wel af waar het ophoudt. Niemand die je het kan vertellen.”

Pieter:

“Miljarden euro’s zijn er naar de staatskas gegaan en dan gaan we hier jarenlang soebatten over schade? Sommige zaken kan ik echt niet met elkaar rijmen. Hier in het dorp staat een huis dat geen schade heeft, maar het kwam op een gegeven moment wel voor in de versterkingsoperatie. Toen kwamen er nieuwe inzichten en veiligheidsnormen en hoefde er niks meer te gebeuren. Maar ze ontvangen wel 30.000 euro subsidie om hun huis op te knappen en te verduurzamen.”

Helga:

“Terwijl sommigen eeuwig wachten en strijden om wat gedaan te krijgen en dan nog niet geholpen worden.”

Pieter:

“Gelukkig hebben wij niet veel schade. We hebben namelijk een houten huis en dat beweegt mee bij een beving, waardoor er minder snel scheuren ontstaan. De versterking valt bij ons gelukkig ook mee. Volgens de oude veiligheidsnorm hoefde ons huis maar een beetje te worden versterkt met een paar extra balken. Wij kregen later de keuze om ons huis opnieuw te laten beoordelen tegen de nieuwste normen, in ruil daarvoor ontvangen wij 30.000 euro subsidie. Maar waar zeg je uiteindelijk ja tegen? Je overziet het niet.

Helga:

“Wij zijn er verder niet zo mee bezig en maken ons ook niet snel zorgen. Maar de onduidelijkheid is groot en dat is wel heel vervelend. Niet alleen voor ons, maar dat geldt voor veel mensen.”

Pieter:

“Wij hebben nooit weer wat gehoord van de status van ons huis of wat die nieuwe veiligheidsnorm eigenlijk inhoudt. Wie is aansprakelijk als er ooit toch een zware beving komt en alles instort? De communicatie is ronduit slecht. Ik vind het schandalig hoe Den Haag met ons omgaat. Naast gaswinning heb je rondom Meedhuizen windmolenparken en industrie met één van de zwaarste chemieparken van Nederland. De vervuilers profiteren hier van de bodemschatten en de ruimte, terwijl wij als bewoners de lasten dragen."

Pieter:

"Neem de aanleg van de windmolens. De boer die zijn land verhuurt, krijgt een grote zak met geld per windmolen. Logisch dat je dan voorstander bent van een windmolenpark. Maar de mensen van een buurtschap hier verderop hebben overlast van die molens. Zij worden gecompenseerd met een bedrag dat in verhouding tot de verdiensten van die boer een fooi is. Terwijl ze net zo dicht bij de molens wonen. Daar stoor ik mij aan. Actievoeren en zeggen dat je overal tegen bent heeft geen zin, dat is inmiddels wel gebleken. Wij zijn zo’n klein deel van de Nederlandse bevolking dat ze ons toch niet serieus nemen. Je trekt altijd aan het kortste eind tegen dat soort grote partijen. Daarom kijken we met Burgerinitiatief Zuidelijke Dorpen Delfzijl tegenwoordig naar de toekomst. Het verleden verander je niet meer, maar je kan wel samen kijken naar hoe je het hier in de toekomst leefbaar houdt.”