Het circus eromheen doet mij meer dan de aardbevingen

"Het begon met de beving van Huizinge in 2012. Die hebben wij ook gevoeld, dat was een beste dreun. Het is een bijzondere gewaarwording waar je nooit echt aan went, maar angstig word ik er niet van. Ik heb nooit het gevoel gehad dat het iets levensbedreigends was.

Twee jaar later ontstonden er voor het eerst scheuren in onze gevel. Deze hebben wij gemeld bij de woningcorporatie. Er werden toen spoedreparaties gedaan aan onze woning, zoals het plaatsen van zogenoemde wokkels in de buitenmuren. Die moesten de stenen bij elkaar houden."

"Vier maanden later, inmiddels 2015, kwam Nationaal Coördinator Groningen Hans Alders met de boodschap dat ons leven drastisch zou veranderen. Onze huizen moesten worden versterkt omdat ze niet veilig waren voor aardbevingen. Sinds die avond in de Nicolaïkerk zijn wij als bewoners in een andere wereld terechtgekomen.

Sindsdien was het onrustig in de wijk. Mensen liepen rond met veel vragen, maar kregen geen antwoorden. Daarnaast zorgden de verschillende aanpakken voor verdeeldheid onder de bewoners. De kopers krijgen wel een verhuisvergoeding en de huurders bijvoorbeeld niet. De één krijgt wel een nieuwe woning, de andere niet."

"De hele saamhorigheid in de wijk is weg. Mensen die jarenlang met elkaar optrokken, hebben nu ruzie met elkaar. Of door de herstructurering van de wijk zijn buren uit elkaar gerukt, terwijl ze jarenlang naast elkaar hebben gewoond. Deze wijk is niet meer hetzelfde.

Wat ook niet hielp, is dat Alders destijds riep dat je terug zou krijgen wat je had. Sommigen hadden een uit- of opbouw, maar die hebben ze niet teruggekregen. Of ze moesten er zelf voor betalen. Dat doet wat met het vertrouwen van mensen."

"Wij kwamen als huurders in een pilot terecht. Ons huis zou alleen versterkt worden. Dat is inmiddels gebeurd, maar er mankeert nog altijd vanalles aan de woning. Het klimaat in huis is niet normaal. Door de extreem droge lucht krijg ik last van mijn ogen en luchtwegen. We zagen de bui al hangen, want in Loppersum waren ze al aan de slag en daar ging vanalles mis. Helaas hebben ze daar weinig van geleerd, waardoor we nog steeds niet klaar zijn met al het gedoe.

Experts zeggen dat onze huizen niet geschikt zijn om op deze manier te versterken. Eigenlijk hebben ze de complete buitenkant gestript en er als het ware een theemuts overheen geplaatst. Daardoor is het wel goed geïsoleerd, maar het was niet mogelijk om juiste ventilatie toe te passen waardoor de luchtcirculatie niet optimaal werkt. Maar ja, dat valt volgens de woningbouwcorporatie allemaal binnen de normen."

"Je voelt je als bewoner niet serieus genomen. De overheid, de woningcorporatie en alle andere organisaties behandelen je als een object. Kijk, onze leefomgeving is helemaal veranderd, ons huis is aangepast en we hebben een tijd lang in een andere woning moeten verblijven. Het hoort er misschien allemaal bij en we hebben nu een energiezuinig en aardbevingsbestendig huis, maar we hebben er zelf niet voor gekozen.

Alles wordt voor je bepaald en als je suggesties hebt, wordt er niet naar je geluisterd. Zowel door de overheid niet als door de andere partijen. Het gaat allemaal heel dwangmatig. Maar in al die tijd is er nog nooit iemand van één van de organisaties bij ons langs geweest om te vragen hoe het met ons gaat. Na afloop ontbreekt het aan nazorg. Daar heeft de overheid wel steken laten vallen."

"Nu komt er dan wel een vergoeding voor immateriële schade. Maar eigenlijk is er geen bedrag aan vast te plakken voor wat wij hier doormaken. Door naar ons te luisteren en ons serieus te nemen, had veel leed voorkomen kunnen worden. Het circus eromheen doet mij veel meer dan de bevingen zelf.

Maar er zijn ook positieve zaken. Zoals ik al zei, we hebben een energiezuinige woning. Volledig elektrisch. Daar ben ik heel blij mee. Met de huidige energieprijzen scheelt het ons een karrevracht aan geld. En als je kijkt naar de oorlog in Oekraïne, ben ik dankbaar dat ik überhaupt een dak boven m’n hoofd heb."

"Ook is er dankzij de energietransitie en al het geld dat naar onze provincie gaat weer perspectief voor Groningen. Er is voldoende werkgelegenheid, dat was een paar jaar geleden nog wel anders. Mijn dochter heeft een technische opleiding afgerond en heeft hier de banen voor het oprapen. Daardoor kan ze ook in de provincie blijven wonen. Net als haar vrienden. De jeugd is daardoor echt de toekomst voor onze provincie. En de krimp is op zijn retour. Maar, er moeten dan wel woningen bij komen, want anders vertrekken ze alsnog."

Simone: "Volgens mij heb ik nu al zo’n tien bevingen goed gevoeld. Ik zat een keer met mijn dochter op de bank toen we een harde knal hoorden. Vervolgens voelden we de grond onder onze voeten golven, van achter naar het voorhuis. Je springt dan op en blijft verstijfd staan. Soms heb ik de neiging om naar buiten te rennen. Stel je voor dat het plafond naar beneden komt, denk ik dan. Maar als je eenmaal verstijfd staat, is de beving ook binnen een paar seconden weer voorbij.

Op zich lig ik niet wakker van de bevingen. Ik lig meer wakker van de manier waarop ze met ons omgaan. Daar ben ik echt boos over. Ons huis is versterkt, terwijl achter ons dezelfde woningen staan en die worden gesloopt en opnieuw gebouwd. Daar begrijp ik dan niks van. Je hebt constant het gevoel dat je wordt voorgelogen."

"De versterking van ons huis is nu al meer dan twee jaar klaar. Maar we hebben nog steeds geen rust. Doordat er van alles aan mankeert, hebben we nog altijd regelmatig bouwvakkers over de vloer. Die halen alles overhoop en je kan niet echt je eigen gang gaan. Dat bederft mijn woongenot. Ik heb het gevoel dat ik maar niet met rust wordt gelaten. We zouden worden ontzorgd, maar het tegendeel is waar.

Het is goed dat er immateriële schade wordt vergoed. Maar eigenlijk is dat niet met een geldbedrag te vergoeden. Ik vind het belangrijker dat ze iedereen op een gelijke manier behandelen en dat beloftes worden nagekomen. Dat er naar je wordt geluisterd en dat je serieus wordt genomen.

Het zal misschien ooit wel weer goedkomen, maar ik ben bang dat straks niet iedereen wordt geholpen. Sommigen hebben echt veel schade en moeten veel te lang wachten."