Je wordt gedwongen om lastig te zijn

"Met de schade op zich kan de Groninger wel omgaan, het is alleen de geschiedenis die zo zwaar telt. Tien jaar geleden werd het probleem gewoon glashard ontkend. Het was nooit mijnbouwschade, altijd ándere schade."

"De beving bij Huizinge in 2012 was voor ons de eerste keer dat we schade meldden. Toen kon de overheid er ook echt niet meer omheen. Maar ondertussen is het er niet eenvoudiger op geworden, integendeel. Steeds als blijkt dat het meer geld gaat kosten, wordt er een nieuwe instantie opgericht. Wij zijn de tel kwijt. Het zou beter zijn als er één club was die gewoon alles regelt, of het nu om schade of om versterking gaat.

We hebben het meegemaakt met een huis met bouwjaar 1904, waar een hoop in gerestaureerd was om het mooi te krijgen, maar er toch weer scheuren ontstonden. Als het dan ook nog anderhalf jaar duurt voor de schade is vastgelegd in een rapport… Het beïnvloedt de hele huizenmarkt. Makelaars moeten zich indekken voor alle risico’s, uitkijken dat ze niet te veel beloven. Stel dat er morgen weer een aardbeving komt, wat doet dat dan met de waarde? En wordt de schade dan vergoed?"

"Het geeft enorm veel irritatie en frustratie, dat je niet weet met wie je nu eigenlijk precies praat en dat je wordt gedwongen om lastig te zijn. En dan zijn wij nog redelijk mondig. In een dorp hoor je toch ook vaak ‘de dokter heeft gezegd…’, en dan zal het wel zo wezen. Daar ga je niet tegenin. Om eerlijk te zijn, we zijn ook wel eens uit onze slof geschoten, we maken van ons hart geen moordkuil. Eigenlijk zijn we de hele politiek en overheid ook een beetje zat. Steeds als je hoort: ‘Het komt allemaal goed’. En wij die dan denken: ‘Geloof je het zelf?’

We zijn wegens ziekte met ons bedrijf gestopt. Niet uit luxe dus, maar uit noodzaak. Met de luxe dat het kón. Het is goed dat er nu ook aandacht komt voor de immateriële schade die mensen lijden, de psychologische last die mensen ervan ondervinden. Want hoe overleef je een situatie als deze?"

"Er was een tijd dat we geregeld naar bijeenkomsten gingen over de gaswinning. Maar we hebben het nu zelf rustiger, en houden ons het liefst afzijdig van die hele discussie. Geen tijd besteden aan dingen die alleen voor de Bühne zijn. We hebben een heel revalidatietraject achter de rug en willen nu gewoon genieten. Ont-moeten, zogezegd.

En toch, je kunt je voornemen er afstand van te nemen, maar dat is in de praktijk lastiger dan gedacht."